Γράφω ένα κείμενο για τον Β.Ν., συνοδοιπόρο στα περάσματα της κριτικής θεωρίας. Πιστεύω να το ανεβάσω σύντομα.
Περπατώντας μαζί του στις γερασμένες πρωτεύουσες της Ευρώπης μ’ έκανε να παρατηρήσω μια ιδιόμορφη διαλεκτική του βλέμματος που διασχίζει τον χώρο. Την κοντά στο βλέμμα του πραγματικού διαβάτη ανάμεσα σ’ αυτό που ψάχνει βρει το βλέμμα και σ’ αυτό που το ίδιο το πέρασμα θέλει να δούμε. Ο τόπος είναι που ξεφεύγει πάντα της παρατήρησης και προβάλει αυτά που θέλει να δούμε. Το βλέμμα δεν είναι το κοινό σημείο των δύο άνισων βουλήσεων αλλά όργιο φαντασιακών προβολών. Οι δρόμοι, αντιστεκόμενοι στις καλλωπιστικές μας πρακτικές προβάλουν σε όποιον έχει στοιχειώσει η ύπαρξη, τον μακρύ κατάλογο όλων αυτών των φρικτών πραγμάτων που συμβαίνουν γύρω τους και τους συμπιέζουν σε απλά περάσματα.
Περπατώντας μαζί του στις γερασμένες πρωτεύουσες της Ευρώπης μ’ έκανε να παρατηρήσω μια ιδιόμορφη διαλεκτική του βλέμματος που διασχίζει τον χώρο. Την κοντά στο βλέμμα του πραγματικού διαβάτη ανάμεσα σ’ αυτό που ψάχνει βρει το βλέμμα και σ’ αυτό που το ίδιο το πέρασμα θέλει να δούμε. Ο τόπος είναι που ξεφεύγει πάντα της παρατήρησης και προβάλει αυτά που θέλει να δούμε. Το βλέμμα δεν είναι το κοινό σημείο των δύο άνισων βουλήσεων αλλά όργιο φαντασιακών προβολών. Οι δρόμοι, αντιστεκόμενοι στις καλλωπιστικές μας πρακτικές προβάλουν σε όποιον έχει στοιχειώσει η ύπαρξη, τον μακρύ κατάλογο όλων αυτών των φρικτών πραγμάτων που συμβαίνουν γύρω τους και τους συμπιέζουν σε απλά περάσματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου