Γιώργος Βέλτσος: Η «γυμνή ζωή»

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 30 Δεκεμβρίου 2008
ΠΛΗΝ ΕΛΑΧΙΣΤΩΝ εξαιρέσεων- μεταξύ των οποίων και ο Αρχιεπίσκοπος σε προχθεσινή του συνέντευξη- οι συνήθεις πνευματικοί μας ύποπτοι στάθηκαν καχύποπτοι απέναντι στη δικαιολογημένη εξέγερση της νεολαίας. Χλεύασαν, καυτηρίασαν, απαξίωσαν εντελώς τη «γυμνή» της «ζωή», την αντιμετώπισαν ως διακύβευμα μιας λύσης (τελικής;) που παίρνει τη μορφή της «εξαίρεσης», εφόσον «η ευημερία της ζωής αποκτά πολιτική ιθαγένεια μόνον μέσω του απολύτου παραλογισμού στον οποίο την καταδικάζει η κοινωνία του "θεάματος" (Αgamben, Ηomo sacer, Εκδόσεις Scripta). Τις προάλλες στιγματίστηκε η διακοπή της παράστασης του «Ρομπέρτο Τσούκο», του κατεξοχήν «γυμνού» ανθρώπου που δεν θα μπορέσει να τον ντύσει ούτε ο λόγος του Κολτέζ, ούτε το Εθνικό μας Θέατρο. Ωστόσο τον Μάη του ΄68 είχε καταληφθεί για μέρες το Οdeon, με τη συναίνεση του διευθυντή του. Θλίβομαι με τους ενυπόγραφους που δεν αποδίδουν τη σημασία που τους αξίζει στις «συμβολικές πράξεις» των νέων. Δεν αντιλαμβάνονται πως η γεροντική μιζέρια τους αποτελεί μέρος της «βιοπολιτικής», δηλαδή της συμπερίληψης της «γυμνής» νεολαίας στους υπολογισμούς της γραβατοφορεμένης εξουσίας, ακόμα και όταν φοράει Lacoste... Ο Πίντερ, γράφοντας ότι η ένθεση της λέξης «παύση» στα θεατρικά του κείμενα υπήρξε το σφάλμα από το οποίο δεν μπόρεσε να απαλλαγεί, δεν θα είχε αντίρρηση την «παύση» αυτή να την έβλεπε να λειτουργεί ως διακοπή, μια που πάνω από το θέατρο έβαζε τον πολιτικό του ακτιβισμό. Το ίδιο όμως δεν έπραξαν και οι ηθοποιοί του Εθνικού; Πρώτο συμπέρασμα (και θα συνεχίσω): Αν οι διανοούμενοι περιοριστούν αποκλειστικά στο δικαιικό μοντέλο της εξουσίας, τι δηλαδή είναι νόμιμο και τι παράνομο, τότε σε τι θα διαφέρουν από τους χωροφύλακες και τους δικαστές; Και αν οι νέοι ήξεραν να μας πουν γιατί κάνουν αυτό που κάνουν, αν δηλαδή η στάση τους δεν συνιστούσε ένα συμβάν σαν στοιχείο μιας κατάστασης που δεν μπορούμε να την προσδιορίσουμε εμείς οι μεγάλοι, τότε θα έκαναν κι αυτοί μικροπολιτική, θα είχαν ανάγκη από εξωτερικές αξίες για να προσδιοριστούν και η ζωή τους δεν θα εμπεριείχε την κίνηση που τους συγκροτεί ως πολιτική ύπαρξη άνευ ετέρου.